ஒருநாள் பழகினும்...

என் கல்லூரிக்குச் சென்று நான் "ஞாபகம் வருதே" பாடிய கதையைச் சென்ற இடுகையில் எழுதி இருந்தேன். அதே அளவுக்கு மிக இனிமையான அனுபவம் விஜி ராம் அவர்கள் வீட்டில் கிடைத்தது.

காலையில் கோவை சென்று இறங்கியதுமே என்னை அழைத்த விஜி, "உங்க காலெஜ் ஃபங்க்ஷன் முடிஞ்சதும் ஃபோன் பண்ணுங்க, நான் வந்து அழைச்சிட்டுப் போறேன்" என்றார். 'முகவரி சொல்லுங்கள் நானே வருகிறேன்' என்றதை அவர் காதிலேயே வாங்கிக் கொள்ளவில்லை.

முதல்முறையாகப் பார்க்கப் போகும் தோழியை அழைத்துச்செல்ல‌ நாலரை மணி வெயிலில்,ஸ்கூட்டி ஓட்டிக் கொண்டு ஐந்தாறு கிலோமீட்டர் வந்ததை எண்ணி இன்னும் பிரமிப்பு விலகாமலே இருக்கிறேன்.

சிலரிடம் ஃபோனிலும் சாட்டிலும் நிறைய பேசி இருந்தாலும் முதல் முறை நேரில் பேசும் போது சிறிதளவு தயக்கம் ஏற்படும். விஜியிடம் அது இலல்வே இல்லாததால், எனக்கும் ஏற்படவில்லை.

சிறிது நேர‌த்தில் பூங்காவுக்குச் சென்ற‌ குழ‌ந்தைக‌ளை அழைத்துக் கொண்டு ராம் வ‌ந்தார். விஜியும் ராமும் உண்மையில் Made in heaven couple.

"அம்மா நான் ஊஞ்சல்லேந்து விழுந்துட்டேன்..." என்றாள் ப‌ப்பு.
"பார்க்குக்கு ஒண்ணும் ஆக‌லையேடா? அது ப‌ப்ளிக் ப்ராப்ப‌ர்ட்டி..பாத்து விளையாடும்மா..." ‍ இது தான் விஜி.
வ‌ர்ஷா அம்மாவுக்கு ஈடாக‌ப் ப‌ளிச் ப‌‌ளிச் என்று பேசிக் கொண்டிருந்தாள்.
குழ‌ந்தைக‌ளுக்குப் பொறுப்பான‌ அம்மாவாக‌ ம‌ட்டும‌ல்ல‌, ந‌ல்ல‌ தோழியாக‌வும் இருப்ப‌து எப்ப‌டி என்று விஜி க்ளாஸ் எடுக்க‌லாம். (எவ்வளவு லூட்டி அடித்தாலும் எட்ட‌ரை ம‌ணிக்குள் வீட்டுப் பாடம் முடித்து, சாப்பிட்டுத் தூங்கியும் விடுவார்களாம். என் நேஹாவை என்றைக்கு இப்ப‌டிப் ப‌ழ‌க்க‌ப் போகிறேனோ தெரிய‌வில்லை.
வீட்டுப் புறா ச‌க்தியை அலைபேசியில் அழைத்துப் பேச‌ வைத்தார். மிக‌வும் க‌ல‌க‌ல‌ப்பாக‌ப் பேசினார். வர முடியாததற்கு உண்மையிலேயெ வருத்தம் தெரிவித்தார்.

ஆற‌ரை ம‌ணிக்கு ஆரவார‌மாக‌ வ‌ந்தார் செல்வேந்திர‌ன்.உட‌ன் அவ‌ர‌து இனிய‌ தோழி கேண்டி என்கிற‌ திரு..வும். Cho chweet couple இவர்கள்.

செல்வேந்திரனை ஏனோ ரொம்பத் தலைக்கனம் பிடித்தவர் என்று எண்ணி இருந்தேன். நேரில் பார்த்துப் பேசியதும் 'ரொம்ப' அல்ல, இருக்க வேண்டிய அளவு தானென்று புரிந்தது! :)

சிறிது நேர‌த்துக்குப் பிற‌கு ச‌ஞ்ச‌ய் காந்தி வ‌ந்தார். க‌ல‌க‌ல‌ப்பு அதிக‌மாகிய‌து.
ப‌திவுல‌க‌ம் மூல‌மே நண்பர்களாக ஆன‌ இவ‌ர்க‌ளிட‌ம் என‌க்கு மிக‌வும் பிடித்த விஷ‌ய‌ம் என்ன‌வென்றால், தனிப்பட்ட முறையில் ஒவ்வொருவருக்கும் எத்தனையோ சிறப்புகள் இருந்தும் சொந்தப் பெருமைக‌ளைப் பேசுப‌வ‌ர்க‌ளாக‌ இல்லாம‌ல், எந்த‌ எதிர்பார்ப்பும் இல்லாமல், ப‌ர‌ஸ்ப‌ர‌ம் அன்பையும் உற்சாக‌த்தையும் ப‌ரிமாறிக் கொள்ள‌வே ந‌ட்பு பாராட்டுகிறார்க‌ள். Hats off to them!

அர‌ட்டைக்கு இடையே விஜி அற்புத‌மாக‌ இர‌வு உண‌வும் த‌யாரித்து முடித்தார். ராம் குழந்தைகளுக்கு உணவூட்டினார், மேஜையை set செய்தார். சாப்பிட்டு முடித்ததும், விடைபெற‌ ம‌ன‌மில்லாம‌ல் பேசிக் கொண்டு நின்ற எங்களிடம்,"ப‌ஸ் காலையில‌யா" என்று கேட்டு நேர‌மான‌தை உண‌ர்த்தினார் செல்வேந்திர‌ன். பத்து மணியாகி விட்ட போதும் பஸ் கிள‌ம்பும் வ‌ரையில் கூட‌ இருந்து என்னை வ‌ழிய‌னுப்பி வைத்தார் விஜி.

என் க‌ல்லூரி ம‌ட்டும‌ல்ல, இவ‌ர்க‌ளின் அன்பும் இனி கோவையை என் ம‌ன‌தில் இருந்து என்றுமே பிரிக்க‌ முடியாத‌ ஊராக்கி விட்ட‌து.

"ஒருநாள் பழகினும் பெரியோர் கேண்மை
இரு நிலம் பிளக்க வேர் வீழ்க்கும்மே"

பெரியோர் என்று குறிப்பிட்ட‌து க‌ண்டிப்பாக‌ என்னை அல்ல‌. அவ‌ர்க‌ளைத் தான்! :)